شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
و له ایضاً
عطار
عطار( وصلت نامه )
132

و له ایضاً

هر خاک که درجهان کسی فرسود است
تن هاست که آسیای چرخش سوداست
هر گرد که بر فرق عزیز تو نشست
مفشان که سرو فرق عزیزی بوده است