شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
و له ایضاً
عطار
عطار( وصلت نامه )
151

و له ایضاً

چون رفت ز جسم جوهر روشن ما
از خار دریغ پر شود گلشن ما
بر ما بروند و هیچکس نشناسد
تا زیر زمین چه می رود بر تن ما