خاشه روبی بود سرگردان راه

سایلی پرسید ازو کای پرهوس

گفت تا خلقان بدانندم همه

تا ابد نقد من این انعام بس

آنکه او داعی من آمد برین

این دم از گفتن نیندیشم بسی

زود خواهد بود کاین جان و دلم

شیر مرداگر دلت خواهد همی

برسر عطار چون زاری گری

باز پرس از حال من حالی براز

خالم آن دم از زفان حال پرس

تشنگی من ببین در زیر خاک

کاشکی هرگز نبودی نام من

هرکرا در پیش این مشکل بود

صد جهان جان مبارز آمده

زین چنین کاری که در پیش آمدست