گفت چون یعقوب بر عزم سفر

مصریان بی پا و سر برخاستند

چون زلیخا را خبر آمد ازان

ژندهٔ بر سر فکند آن بی قرار

یوسف صدیق را بر رهگذر

تازیانه بود بر اسبش بدست

برکشید ازدل دمی آن سوخته

ای عجب چون گشت از آن آتش بلند

تا زلیخا گفت ای پاکیزه دین

آتشی کز جان من آمد براه

سالها زین آتشم پر بود جان

آنچه از عشق تو از جانم دمید

تو سر مردان دینی من زنی

شرح دادن حال عاشق جاودان

گر زفان گردد دو گیتی سالها