آن جوانی بود الحق بی خبر

گفت من عمری بخون گردیدهام

هم ریاضتها کشیدم بیشمار

نه بدیدم هیچ در عمری دراز

شیخ گفتش تو غلط کردی مگر

تو بهر کاری که رؤیت داشتی

آنچه تو جوئی درین ره آن دهند

خواجه بس کورست و ناقد بس بصیر

گر نخواهی برد چشمی زین جهان

هر زمان زخمی زنی برجان خود

یک نفس گوئی غم جان نیستت

آنچه آدم را ز گندم اوفتاد

یاد کرد نفس را در هر نفس