بود مجنونی عجب نه سر نه بن

زاهدی گفتش که ای گستاخ مرد

بس خطاست این ره که میجوئی مجوی

گفت ایزد چون مرا دیوانه خواست

گر سخنهای خطا باشد مرا

هیچ عاقل را نباشد یارگی

با جنون از بهر او در ساختم

عاقلان را شرع تکلیف آمدست

تو برو ای زاهد و کم گوی تو

بیدلان را با زر و با زن چکار