موسی عمران یکی شاگرد داشت

شد بشهری دور از موسی مگر

جست بسیاری ازو موسی نشان

در رهی یک روز موسی میدوید

گفت موسی کز کجائی ای غلام

گفت شاگرد منست آنجایگاه

در تعجب ماند موسی زان حدیث

در مناجات آمد او پیش خدای

گفت علم دین که این مرد از تویافت

رفت از وی دنیی دون صید کرد

مرد دنیا بود با دنیا بساخت

لاجرم من مسخ گردانیدمش

امت پیغامبر آخر زمان

آنکه در دنیا امانشان دادهام

گر کسی از امت او این کند

گر نخواهد کرد توبه مرد راه

چند خواهی نفس را پرورد تو

خر ز بیم خوک بگریزد مدام