این سخن نقل است زاسکندر که گفت

در میان رو نه بعز و نه بذل

نه بنزدیک آی و نه میباش دور

چون رسن رامعتدل افتاد تاب

ور دهی تابش ز اندازه بدر

تو زخشک و تر نداری در جهان

گرچه مردی سرد گوئی گرم دل

گر همی خواهی که گیرد کار نور

کار چون بیش آید از قدر عقول

طعمهٔ کان پاکبازان را دهند