احمد خضرویه گفت آن دیده ور

جمله بر یک آخورند از خاص و عام

سائلی گفتش که ای شیخ کبار

گفت بودم گفت پس ای دیده ور

گفت فرقست آنکه خلقان دیگرند

می سکیزند ونمیدانند حال

جمله میخندند و مینازند خوش

لیک من کم میخورم وز بهر زیست

خون چو باران میفشانم هر زمان

فرق از من تا بدیشان این بسست

نعمت دنیا مهلل آمدست

پاکی و تهلیل وصف خاص اوست

ور برای سگ خوری نعمت مدام

نعمتی در پاکی و در طاعتی

از پلیدی ننگ عالم میشود