بامریدان شیخی از راه دراز

از قضا بشکست آن سنگ گران

جملهٔ اصحاب گفتند ای عجب

هم زر و هم رنج ما ضایع بماند

این چه جای حالتست آخر بگوی

شیخ گفت این سنگ ازان این جا شکست

گر نبودی این شکستش اندکی

چون شکستی آمد او را آشکار

چون ز سنگ این حالتم معلوم گشت

چون بگوش دل شنیدم راز از او

هرکرا سرگشتگی پیوسته شد

هرکه او سرگشته و حیران بماند

از همه کار جهان نومید شد