همچنان در کوی لیلی شد مگر

بوسه بر میداد و میبوسید او

گاه راه از پای تا سر میگرفت

خاک میافشاند از هر سوی خوش

از چه کردی آن همه بانگ و خروش

میگرفتی در بر و میداشتی

هیچ ازدیوار در نگشایدت

گفت تا در کوی او گشتم مقیم

بر در و دیوار الا روی او

خاک اگر بر سر کنم لیلی بود

کوی لیلی نبودم جز روی او

هر بصر را صد نظر میبایدت

صد تماشای الهی میکنی

مینیاساید زمانی از نظر

آن هزاران دیده بودی غرق کار