سیم خواست از شاه عالم یک درم

از چو من شاهی که خواهد این قدر

تا براید کار بی رنجی مرا

تو که باشی تا ترا چندین دهند

رخت همت هرچه بد اینجا کشید

ور ز پس میرفت دل ساکن نبود

زانکه هیچ این ره سروپایان نداشت

گاه عرش و گاه گردون موج زن

جای زاری بد نه جای زور بود

در بدر بی زور زاری درگرفت

لاجرم بر شد برین دود بلند

زان بدین زودی ز بالا درگرفت

صدقه میجست او چو ابناء السبیل

بشنو اکنون قصه از پیشان کار