گوش شو از پای تا سر بی حجاب

بوی او گر هیچ بتوانی شنود

گر کسی راهست در ظاهر گمان

آن ز ظاهر گوژ میبیند ولیک

آن که سالک با ملک گوید سخن

یا گذر بر عرش و بر کرسی کند

استفادت گیرد او از انبیا

از زبان حال باشد آن همه

در زبان قال کذبست آن ولیک

گر زفان حال نشناسی تمام

او چو این از حال گوید نه ز قال

چون روا باشد همه دیدن بخواب

گر چه در ره کشف شیطانی بود

ذوق و تقوی باید و شوق خدا

گر ترا روزی درین میدان کشند

آنگهی زین شیوه معنی صد هزار

هست این شیوه سخن چون اجتهاد

یا خطاست و یا صواب این بیشکی

زین بیان مقصود من آنست و بس

کو بر جبریل رفت و فوق عرش

یا بر افلاک شد پیش ملک

آن همه بر کذب ننهی بشنوی

اولت این اصل بر هم مینهم

تا چو زین شیوه سخن بینی بسی

زانکه این زیبا کتاب خاص و عام

راه رو را سالک ره فکر اوست

ذکر باید گفت تا فکر آورد

فکرتی کز وهم وعقل آید پدید

فکرت عقلی بود کفار را

سالک فکرت که در کار آمدست

اهل دل را ذوق و فهمی دیگرست

هرکه را آن فهم در کار افکند