پیشت آید هر زمانی صدتعب

طوطی گردون، مگس اینجا بود

زانک اینجا قلب گردد کارها

ملک اینجا بایدت در باختن

وز همه بیرونت باید آمدن

دل بباید پاک کرد از هرچ هست

تافتن گیرد ز حضرت نور ذات

در دل تو یک طلب گردد هزار

ور شود صد وادی ناخوش پدید

بر سر آتش زند پروانه وار

جرعه ای می، خواهد از ساقی خویش

هر دو عالم کل فراموشش شود

سر جانان می کند از جان طلب

ز اژدهای جان ستان نهراسد او

درپذیرد تا دری بگشایدش

زانک نبود زان سوی در آن و این