رنج راه آمد برو رنجور شد

گرسنه افتاده بد بی توشه ای

گردهٔ نان مرا کن سر به راه

جملهٔ میدان نیشابور خاک

نیم جو زر یابی، نان خر تو بخور

وجه نانی را چه اشکالم بدی

بی جگر نانیم ده خونم مخور

خاک روبی کن اگر نان بایدت

تا ستد جاروب و غربال از کسی

آخرین غربال، آن زر باز یافت

رفت سوی نانوا و نان خرید

شد همی جاروب و غربالش بیاد

در تگ استاد و برآمد زو نفیر

زر ندارم چون دهم تاوان کنون

خویش را افکند در ویرانه ای

دید با جاروب خود غربال هم

این چراکردی جهان بر من سیاه

گو برو جان بازگیر این نان من

خوش نه آید هیچ نان بی نان خورش

درفزودم نان خورش، منت بدار