دید آن صوفی مگر او را به خواب

گاه خرم گه خرامان می گذشت

دایما در سرنگونی بوده ای

زانچ تو کردی بدین نتوان رسید

می گذشت آنجا حبیب اعجمی

کرد درمن طرفة العینی نگاه

یافتم از عزت آن یک نظر

جانش در یک دم به صد سر پی فتاد

از وجود خویش کی یابی خبر

ره بنتوانی بریدن بی کسی

از سر عمیا درین دریا مرو

در همه کاری پناه آمد ترا

بی عصا کش کی توانی برد راه

پیر در راهت قلاوز ره است

نبودش در راه هرگز خجلتی

خار در دستش همه گل دسته شد