چون زهیبت خلق افتد در گریز

رویها گردد به یک ساعت سیاه

هر یک از نوعی پریشان مانده

صد هزاران ساله طاعت از ملک

وافکند اندر سر این مشت خاک

از چه بر ما می زنند این خلق راه

چون شما را نیست زین سود و زیان

نان برای گرسنه باید مدام

هر زمانی مرغ شاخ دیگرم

گاه هست و نیست و گاهی نیست و هست

گاه جانم در مناجات افکند

چون کنم در چاه و زندان مانده

زانک مرد یک صفت نبود بسی

انبیا را کی شدی بعثت درست

با صلاح آیی به صد آهستگی

تن فروندهد به آرام و خوشی

کردهٔ مطلوب سر تا پای تو

سیرخوردن چیست، زنگار دلست

کم نه آید از مخنث گوهری