تو ای شیخ کبیر و قطب عالم

چنان راهست سپردم تا بمنزل

مرا حاصل وصال جان جانست

جنید پاک با تو گفتم اسرار

بفرماید بحکم شرع جانان

مرا امروز بنموده است اینجا

حجابم هیچ نیست ای شیخ عالم

حجابم صورتست و آفرینش

حجابم صورتست و جان جانست

حقیقت دم ز دستم از خدائی

در او واصل کنم در خویش اینجا

اگرچه سالکست و دروصالست

همه رنج من است از بیم صورت

همه خواهد مرا این صورت به اعزاز

چنان کاول نهادش بی نشان بود

که تا منصور آید واصل کل

کنون دو دست ما اینجا بینداز

اگر با ما یکی ذاتی تو شیخا

بفرما تا دو دست و پایم اینجا

قصاص شرع دان تا یار باشم

نمیخواهم من این دست و زبانم

نمیخواهم من این هر دو قدم را

نمیخواهم به جز دیدار جانان

درین دنیا ز صورت مبتلایم

اگرچه خود قلم راندم بتحقیق

قلم راندیم و آنگه در کشیدیم

قلم راندیم ما در اصل اینجا

قلم راندیم و دیگر می چه ماندست

مرا جانست و جانان در خیالم

سخن کز وصل گوئی جمله سوز است

چو جانان این چنین مر خویشتن راست

سرافراز است ودارد همچون جانم

تو ای دار این زمان میدار معذور

تو ای دار از حقیقت پایداری

وصال عاشقان آمد سردار

وصال عاشقان سربازی آمد

وصال عاشقان درجان فشانی است

وصال عاشقان خواهی ببر سر

همه عشاق حیرانند و منصور

وصال ما فراق ماست ما را

وصال ما حقیقت در فنایست

کنون شیخ جهان تا چند گویم

من این پیوند میخواهم خدائی

من این پیوند میسوزم در اینجا

که با پیوند ما در سوی ما تو

اگر در کوی خود خواهی قدم زد

نمود خویشتن بیدست و بیپا

زبان بردار اینجا بی زبان شو

نهان شو تا عیان گردی چو منصور

نهان شو همچو ما در بینشانی

چنین میگویدم دلدار اینجا

اناالحق میزند منصور بی دوست

اناالحق کی زند منصور بردار

اناالحق در زبانم اوست جمله

اناالحق میزند اینجای مطلق

چو حق گوید یقین هم حق بداند

بجز حق می نداند حق توان دید

خدا خود دید در دیدار منصور

خدا دیدم در این آیینه اینجا

هر آیینه در اینجا جایگه ساخت

حقیقت جسم منصور است و جان حق

چو منصور است حق حق جمله داند

از آن جام است خورده در ازل او

از آن جامی است خورده بر سر دار

از آن جام است خورده در حقیقت

از اول میزدم اینجا دم کل

همه پیدا که بیشک هست منصور

از آن مستم که روی شاه دیدم

از آن مستم که دارم جام اینجا

از آن مستم که در عین خرابات

از آن مستم که دانم در وصالم

از آن مستم که خواهد بود ما را

یقین میدان که من امروز مستم

بت خود میبسوزانم در این نار

بت خود گر بسوزم پاک گردد

بت خود می بسوزم اندر اینجا

بت خود چون بسوزم طاق گردد

بت خود چون بسوزم جان شود کل

بت خود چون بسوزانم حقیقت

دو روزی سیر با ما کرد اینجا

بت من بافتیست این جان جانان

نه کافر باشد این منصور شیخا

حقیقت چون چنین افتادم ای شیخ

سخن در صورت ومعنیست اینجا

بمعنی آمدستم نه بدعوی

یقین دعوی و معنی آن بود شب

دگر دعوی که دیدی بر سر دار

چو دعوی باطل آمد اندرین راه

همه مردان زدعوی بازگشتند

حقیقت راز ما معنی است جانی

اگر دعوی بدی در ملک بغداد

مرا معنی در اینجا پای بند است

مرا معنی نخواهد سوخت در نار

مرا معنی بجان جان رسانید

مرا معنی در اینجا دید باز است

مرا معنی چنین در دار آویخت

همه مردان بلای یار دیدند

همه مردان بلاکش در فراقند

همه مردان بزیر خون چو درخاک

همه مردان در اینجا در بلایند

قضا را با بلا دیدند اینجا

هر آن از جان خود ترسد درین راه

هر آنکو لرزد او برجان خویشش

سر و جان در فدای راه دلدار

سر و جان در فدای یار کردیم

چو ما مستیم اینجا بر سر دار

که هشیار است اینجا تا بدانیم

که هشیار است اینجا در خرابات

همه مستندو اندر خواب رفته

همه مستند و هشیاری ندیدم

همه مستند و اندر حیرت اینجا

همه مستند و اندر بند باقی

بده جامی دگر در حلق منصور

بده جامی دگر ما را در این دم

بده جامی دگر ز آن جام مطلق

بده جامی دگر از آن خرابات

بده جامی دگر این جام بستان

بده جامی دگر تا عین زنار

بده جامی دگر چون راز گفتم

بده جامی و بربایم حقیقت

چو جامت خوردهام اینجا دمادم

دم از ذاتت زدم کاینجا تو بودی

دم از ذاتت زدم در جان نمانی

دم از ذاتت زدم از سر اسرار

دم از ذاتت زنم در عین توحید

دم از ذاتت زدم چون انبیا من

همی گویم یقین و گفت خواهم

اگر من یادگاری یادگاری

نمیداند کسی جانا نمودت

سجودت میکنم اندر سردار

سجودت میکنم اینجا به تحقیق

سجودت میکنم در پاکبازی

سجودت میکنم اندر مکان باز

سجودت میکنم مانند مردان

سجودت میکنم زیرا که ذاتی

در اینجا سجده خواهم کرد با تو

دمادم سجدهٔ دلدار باید

هر آنکو کرد چون ما سجده بردار

نمودار است دلدارم حقیقت

نمودار است و میگوید بخود راز

دگرباره مرا داراست ذرات

همه بیما و با ما ما ببینند

بخلوت بعد از این ما را به بین باز

اگر عین یقین اینجا نباشد

دل دانا در این ره یار یابد

دل دانا کشد اینجا بلا او

درین ره دل چه خون گردد حقیقت

در این اسرار مردی باید و پاک

چو خون شد دل حقیقت خاک جوید

چو در خون رفت دل مانند منصور

از آن نور حقیقت بیطبیعت

کند ازجزء و ره اندر سوی کل

کشد خواری چو واصل شد درین راه

مرا خواری است در نزدیک بیچون

دلم غرقست در خون تا بدانی

فنا در خون و در بیچون نظر کن

بشر بردار تا یابی بشارت

چو اول در فنا باشی حقیقت

از آن خون بعد از آن نور است پیدا

تو بردار آ اگرچه خودشناسی

توبرداری دمادم عقل با تو

از آن هر عقل و هر راهی صفاتی

از آن ذاتی که اصل تو وجود است

دمی در پوست میآیی عیان تو

یکی با پوست دیگر در عیانت

نهان تو بود پیدا درین باب

هر آنکو شد ز خود پنهان جانان

هر آنکو شد ز خود پنهان چو منصور

چو پنهان نیست او را جمله پیدا

چو در یکتائی جانان رسیدی

در آن دم چون شوی پنهان در اینجا

سخن بسیار ای شیخ حقیقت

کنون پنهان شد و پیدا به بینش

از آن پنهان شدم در پاکبازی

از این پنهانی منصور بنگر

سراسر نور منصور است اینجا

چو نورم در همه اینجا پدید است

همه نور منست و مینمایم

همه نور من است و من یقین جان

همه نورمن است و هیچ نبود

چنان نقشی نهادم پیچ در پیچ

چنان نقشی نهادم در بر خود

چنان نقشی نهادم خوب و زیبا

چنان نقشی نهادم در صفاتم

چنان زین نقش ذات من هویداست

چنان زین نقش مردان راز بینند

چنان زین نقش اینجادرنمودم

طلبکارند نقشم جملگی راز

منم با جمله لیکن میندانند

کجا هرگز بلا بینند و بر ما

جهانی در غم غمخوار مانده

جهانی در غم جانها بداده

جهانی منتظر تا کی نمایند

جهانی منتظر در دید دیدم

جهانی منتظر در بیم و امید

جهانی منتظر اندر دل خاک

جهانی منتظر بر رحمت من

جهانی منتظر در عقل و گفتار

جهانی دیگرم در جست و جویند

جهانی دیگرند اندر سر دار

خبرداران ما ها را بیابند

خبرداران ما یابند رازم

جنید اگر خبر داری ز بودم

جنیدا روز امروز است پیروز

جنیدا سر بگفتارم بنه تو

جنیدا هر چه خواهی کن ز خواری

جنیدا حکم شرع ما بران هان

جنیدا میزنم دم در حقیقت

اناالحق میزنم درنزد عشاق

جنید پاک دین پاک رهبر

که چندین سر که گفتم پاکبازم

اگرچه من در اینجا پاکبازی

هر آنکو پاکباز آمد درین راه

نشان مردعاشق پاکبازیست

نشان عاشقان اینست بنگر

نه سر دارم نه پای و پایدارم

حقیقت من سریر سرورم من

شمارا سرورو هم پیشوایم

شما را مینمایم تا بدانید

که من بود شمایم در حقیقت

اگرچه رهبر دینی در اینجا

تو بود من نه بینی زانکه اینجا

مگر آنکه ندانی این خبر باز

نظر از ما هم اندر سوی ما کن

چو ذره باش سرگردان بر ما

تو اینجا گه اگرچه سوی مائی

منم با تو تو با من بیقراری

دلت شیخادر اینجا رازدار است

دلت شیخا دراینجا راز ما باز

اگر با ما دمی بیدار آید

شود واصل چو مادر لامکانه

شود واصل چو ما اینجا یقین باز

برو اینجا نباشد هیچ پوشش

نه عاشق باشد اینجاگه نه ازدوست

گه این سر مینماید بر سر دار

هر آن عاشق که اینجا آشنا شد

هر آن عاشق که اینجا دید دیدار

هر آن عاشق که چون من عاشق آمد

بلای قرب مردان راست اینجا

قبای قرب از دیدار برخاست

بلای قرب چون دیدار بنمود

طریق عشق جانان بی بلا نیست

بلای دوست را به دان در اینجا

بلای یارکش همچون صبوران

تو از نزدیکیان بارگاهی

جنیدا در بلایم سر برافراز

چو نتوانی تو اینجا گه فنایم

اگرچه من در این معنی حقیقت

بدان گفتم که میدانی تو رازم

کجا یابی دگر یار اینچنین یار

خبردارت دمادم میکنم من

اگرچه سالکی هم گرد واصل

اگر از وصل من نابود گردی

اگر از وصل من یابی فنا تو

اگر وصل من اینجاگه بدانی

ز وصلم برخور و هجران رهاکن

ز وصلم برخور اینجا دمبدم تو

ز وصلم برخور اینجا در حقیقت

تو وصلم در حقیقت داری اینجا

به هر نوعی است گفتم راز اینجا

منم اصل ومنم وصل و منم یار

مرا دان هیچ دیگر را مبین تو

هر آنکو دید دیداری یقین شد