مگر سنگ و کلوخی بود در راه

بزاری سنگ گفتا غرقه گشتم

ولیکن آن کلوخ از خود فنا شد

کلوخ بی زبان آواز برداشت

که از من در دو عالم من نماندست

ز من نه جان و نه تن می توان دید

اگر همرنگ دریا گردی امروز

ولیکن تا تو خواهی بود خود را