دی ز دیر آمد برون سنگین دلی

عالمی نظارگی حیران او

علم در وصف لبش لایعملی

زلف همچون شست او می کرد صید

عاشقان را از خیال زلف او

تا نگردی هندوی زلفش به جان

جمله پشت دست می خایند از او

منزل عشقش دل پاک است و بس

تا تو بی حاصل نگردی از دو کون

شد دل عطار غرق بحر عشق