ورنه به خانه بنشین چه مرد این نبردی

درمان مجوی دل را گر زنده دل به دردی

نه هیچ ره سپردی نه هیچ گرد کردی

در پیش عشق سرکش چون پیش باد گردی

تو پیش صف چه آیی چون نه زنی نه مردی

تو مست از چه گشتی چون جرعه ای نخوردی

مرتد شوی اگر تو یک دم ملول گردی

گر تو به جان کلی در راه عشق فردی

مرهم طلب ازیشان گر یار سوز و دردی

یک جزو جانش آید نه چرخ لاجوردی