ما بار دگر گوشهٔ خمار گرفتیم

دعوی دو کون از دل خود دور فکندیم

از هر دو جهان مهر یکی را بگزیدیم

گفتند خودی تو درین راه حجاب است

ای بس که چو پروانهٔ پر سوخته از شمع

از کعبهٔ جان چون که ندیدیم نشانی

از خرقه و تسبیح چو جز نام ندیدیم

زین دین به تزویر چو دل خیره فروماند

چون هرچه جز او هست درین راه حجاب است