فریاد کز غم تو فریادرس ندارم

گفتم که در غم تو یاری کنندم آخر

ای دستگیر جانم دستم تو گیر ورنه

گفتی به من رسی تو گر ذره ای است صبرت

چون در ره تو شیران از سیر بازماندند

زهره ندارم ای جان گرد در تو گشتن

در حبس کون بی تو پیوسته می تپم من

عطار خاک راهت خواهد که سرمه سازد