یک غمت را هزار جان گفتم

عاشق ذره ای غمت دیدم

بر درت آفتاب را همه شب

باز چون سایه ای همه روزش

ذره ای عکس را که از رخ توست

تا که وصف دهان تو کردم

چون بدو وصف را طریق نبود

زان سبب شد مرا سخن باریک

ماه رویا هنوز یک موی است

گفته بودم که در تو بازم سر

گفتی از دل نگویی این هرگز

باد بی تو سر زبانم شق

خواستم ذره ای وصال از تو

در تو نگرفت از هزار یکی

چون نشان برده ای دل عطار