بنزدیک سلیمان شد بفریاد

بیندازد جهانی تا جهانی

وگرنه بر تو بفروشم جهان را

پس آنگه باد را نزدیک خود خواند

گریزان شد ازو پشه بصد میل

ولیکن پشه می نتواند استاد

چگونه پشه با صرصر ستیزد

برستی هم ز دوزخ هم ز گرما

حلالت شد بهشت با سعادت

شبت خوش باد بیهوده چو گویی

چو مقصودی نمی بینم چه مقصود

برو تا پینه بر کفشت زند یار

نمی دانم که خواهی یافت بویی

تو این را کیستی با این چه کارت