بدوزخ می برند اندر قیامت

بخواری دیده بر خاک افکند زود

نخواهم دیده بی دیدار معبود

ز دیده هیچ مقصودم نباشد

نه دیده خواهم و نه جان و نه دل

ندارم زهره تا گویم که زشتست

نیندیشی که ازحق بازمانی

شود از ناتوانی همچو مویی

بهشتی چون بنستاند زهی کار

نه با دیوانه و دیوان سیاه است