در افتادند غارت را سپاهی

دران غارت نمی جنبید از جای

که گر سودی بود نبود زیانی

که روی شاه سود من تمامست

بسی خوشتر که از مه تا بماهی

جواهر خواست خالی از خزانه

بدست خویشتن در پیش او داشت

که کردی ای گرامی جان من شاد

سرانگشت شه بگرفت محکم

چه جوهر چه خزانه جمله یادست

همه دستم دهد چون تو دهی دست

که من از تو بدون تو شوم دور

همه این جوی تو کان کم نیاید

یکی را جوید او کین هر دو گردست

ترا در حضرت او بیش از آن هست

چو مشتاقان پی آن می نگیری

فلک رو باش تا در چه نمانی

چو خود را گم کنی در حق فروشو

همی در عالم پر نور افتی

تو هم بفروش اگر کارت فتادست

سوی جنت کشند آنگه بزنجیر

چه باشی هشت جنت را خریدار