چو مردآن پیر مرد پیر اصحاب

بپرسیدش که هین چون بود حالت

چنین گفت او که دیدم آن دو تن را

مرا گفتند ای خوش برده خوابت

سخن گوی جهان در هیچ بابی

چنین گفتم که من از تنگنایی

شوید از من بحق چون از کمان تیر

ترا چندان که ریک و برگ و مویست

تو با این جمله پاکان دل افزای

مرا کاندر دو عالم جز تو کس نیست