شنودم از یکی صاحب کرامات

درون می کده ویرانهٔ بود

گرفته هر دو تن راه قماری

جهود اندر قمار آمد بیک بار

سرایی داشت و باغی هر دو در باخت

چو شد دستش ز زر و سیم خالی

چنان از هرچ بودش عور شد او

بدوگفتند ای مانده چنین باز

چو بشنید این سخن بی دین و پر خشم

که هر چیزی که می خواهی بکن تو

جهودی در جهودی این چنین است

هر آن خش بود تا یک دیده درباخت

الا یا در مقامر خانهٔ خاک

گهی روی چو مه در باختی تو

جوانی را و آن بالای چون تبر

دل پر نور خود را چشم روشن

بیالودی بشهوت خویشتن را

اگر وقت آمد ای مرد خرافات