که کیست این خلق و چیست این کار دنیا

مگس بر دوغ گرد آمد بیک بار

ز دست خویش از سر پی فتادیم

ز اول روز مشغولان خویشیم

بلا چون رفت بگذرایمش از یاد

غم بسیار و آنرا حاصل نی

خدا داند که تو بر هیچ کاری

پدید آری برو چشمی و رویی

که تا اشگی همی ریز بزاری

بچشم کس ندارد هیچ مقدار

اگر خندیم و گر اشگی فشانیم

کرا پروای این یک قطره آبست

چه گویی با که ای و در کجایی

خدا را نه زیان نه سود باشد

قیاس حق نگیری نیز از خویش

همه نقشی از آن پرگار رفتست

چنین رفتست بادیگر چه کارت

ز حیرت بر تو افتادست فریاد

چرا این راست دیگر پاشکونست

چو کردی چشم بازاندیشه کن ساز

ثبات نفس یک یک ذات بنگر

چه می پرسی همه چیزست رفته

جهان کم گیر گودشمن جهان گیر

جهان با دیو مردم خوار بگذار

برست از ریش مشتی دیو مردم

چه می جویی ز مشتی نو قدم تو

ره حق گیر و دل از خویش برگیر

حجاب خود تویی از راه برخیز

که از عالم ترا قوتی بسندست

غم و اندیشهٔ قوتت نبودی

بت اسن این نفس کافر بر زمین زن

که نستانند در دین جز درستی