چنین گفت آن بزرگ کار دیده

که خالق هرچ را دادست هستی

چه انجم چه فلک چه مهر و چه ماه

چه لوح و چه قلم چه عرش و کرسی

چه می چه انگبین چه خلد و چه حور

چه شرق و چه غرب چه از قاف تا قاف

چه اسراری که در هر دو جهان هست

چه اندر هر دو عالم ذره ذره

همه بنمایدت روشن چو خورشید

ولی مویی بتو ننماید از تو

اگر چشم تو بر روی تو افتاد

اگر می بایدت بویی هم از تو

چرا اندر غلط افتادی آخر

عدم دیدی نظر بگماشتی تو