بشد تا خانهٔ آن پیرزن راست

نهادش در بر خود بند برپای

نهادش آب و مشتی جو فرو کرد

که بازازدست شه خوردی در اعزاز

بدان تا چینه برچند نچیدش

بصد سختی طپیدن کرد آغاز

که تا با او بماند بوک یک چند

بدان سان باز را دیدند ناگاه

که چون سرگشته شد زان پیرزن باز

جوابش اینچ او کردست این بس

بدست پیرزن افتاده بازت

بصد غیرت رسد با حضرت شاه

تو این دم خفتهٔ فردا چه گوئی