که حکمت چیست کامد خلق موجود

که این ماییم بشناسند ایشان

بگلخن سر فرو آری برنجی

ترا بینندگی زیبنده بودی

دلت را نور چشمی می بباید

ولی چشم دل عیسی دگر بود

عجایبهای این ره دیده بودی

نیاری فهم کردن چون بدیدی

زواسجد و اقترب تشریف پوشی

از آن حضرت چرا گیری جدایی

سزای قرب دست پادشا کن

ز شوق آن باز در پرواز آید

همه بر ساعد سلطان نشیند

کجا درخورد دست پادشاه است

ز دست پادشاه دل زنده گردد

که زین پیش از چه بود او بازمانده

شه او را پیش خود چون بازخواند

باعزازی بدست شه رسد باز

زهی حسرت که از شه بینی آنگاه