پذیره فرستاد بر چند میل

ز دیبا زده سایبان بر سرش

چو نزدیک شد شادمان رفت پیش

ببوسیدش از مهر و پرسید چند

خراج همه خاور و باژ روم

همه با دگر هدیه ها پیش برد

سخن راند از افریقی و منهراس

مر آن دیو را بسته پیش سیاه

دو دندانش از یشک پیلان فزون

سپاه و شه از سهم آن نره دیو

که پاکا توانا خدای بزرگ

هم او سرکشی زورمند آورد

بفرمود شه چاردار بلند

همه تن به زنجیرهای دراز

ز نظاره کشور پر از جوش گشت

بی اندازه هر کس خورش ز آزمون

دو چندان که یک مرد برداشتی

وزآن پس مهان را همه خواند شاه

نشاندش بر خویش بر دست راست

بفرمود تا هر که جستند نام

یکی مهش هر روزنوچیز داد

سَر ماه دادش کلاه و کمر

خراج همه بوم خاور زمین

سراسر بدو داد بسیار چیز

فرستاد بازش سوی سیستان

به دیدار جفت و پدر چند گاه