ای بزمین بر ، بزرگ سایۀ یزدان

آنچه تو کردی ز پادشاهی و مردی

روی تو نادیده ، هر که نام تو بشنید

منزل تو گه بشام و گاه ببغداد

سایۀ چتر تو از سعادت کلی