آن پری، بعد از آنکه تیر انداخت

اندر آمد ز اسب پیشش شد

نفسی راه لطف پیش گرفت

عاشقان را به لطف بنوازند

تا خدنگی ندوختش بر جان

تاب وصلش نداشت آن پر درد

گر تو از عاشقان قلاشی

عاشقی با بلاکشی باشد

چون که توی تو شد بدل به صفا

هدفی را که بیم سر نبود

تیر معشوق را هدف شایی

همگی روی تا نیارد دوست