امروز مرا در دل جز یار نمی گنجد

در دیدهٔ پر آبم جز یار نمی آید

با این همه هم شادم کاندر دل تنگ من

جان در تنم ار بی دوست هربار نمی گنجد

کو جام می عشقش؟ تا مست شوم زیراک:

کو دام سر زلفش؟ تا صید کند دل را

چون طره برافشاند این روی بپوشاند

عشقش چو درون تازد جان حجره بپردازد

این قطرهٔ خون تا یافت از خاک درش بویی

غم گرچه خورد جانم، هم غم نخورم زیراک:

تحفه بر دل بردم جان و تن و دین و هوش

خواهی که درآیی تو، بگذار عراقی را