امروز مرا در دل جز یار نمی گنجد

در چشم پر آب من جز دوست نمی آید

این لحظه از آن شادم کاندر دل تنگ من

این قطرهٔ خون تا یافت از لعل لبش رنگی

رو بر در او سرمست، از عشق رخش، زیراک:

شیدای جمال او در خلد نیرامد

چون پرده براندازد عالم بسر اندازد

از گفت بد دشمن آزرده نگردم، زانک:

جانم در دل می زد، گفتا که: برو این دم

خواهی که درون آیی بگذار عراقی را