در دو عالم زو نشان و نام نیست

کاندر آن صحرا نشان گام نیست

جز لب او کس رحیق آشام نیست

گرچه عالم خود برون از جام نیست

سر به سر عالم شود ناکام، نیست

گرچه آنجا کوست صبح و شام نیست

نزد او ما را جزین پیغام نیست:

بی تو ما را یک نفس آرام نیست

جز لبت ما را مراد و کام نیست

می برد، معشوق ما را نام نیست

نقل ما جز شکر و بادام نیست

کار ما جز با کمند و دام نیست

دوستی چون توست دشمن کام نیست

گر چه او در خورد این انعام نیست