جان فدای تو، دردیی کم نیست

جرعه ای هم مرا مسلم نیست

که دلم بی شراب خرم نیست

کز خودم زخم هست مرهم نیست

گر نباشد، مباش، گو: غم نیست

که شوم یک نفس درین دم نیست

چه کنم؟ کار دل فراهم نیست

خود خوشی در نهاد عالم نیست

خوش از آنم که ناخوشی هم نیست

بهتر از آب چشم من نم نیست

کین دمم جز تو هیچ همدم نیست

که عراقی حریف و محرم نیست