مشو، مشو، ز من خسته دل جدا ای دوست

برس، که بی تو مرا جان به لب رسید، برس

بیا، که بی تو مرا برگ زندگانی نیست

اگر کسی به جهان در، کسی دگر دارد

چه کرده ام که مرا مبتلای غم کردی؟

کدام دشمن بدگو میان ما افتاد؟

بگفت دشمن بدگو ز دوستان مگسل

از آن نفس که جدا گشتی از من بی دل

ز دار ضرب توام سکه بر وجود زده

چو از زیان منت هیچگونه سودی نیست

ز لطف گرد دل بی غمان بسی گشتی

ز شادی همه عالم شدست بیگانه

ز روی لطف و کرم شاد کن بروی خودم

ز همرهی عراقی ز راه واماندم