چو برقع از رخ زیبای خود براندازی

ز روی خوب نقاب آنگهی براندازی

نقاب روی تو، جانا، منم که چون گویم:

ز رخ نقاب برانداز، گو: بسوز جهان

عجب تر آنکه جهان را ز تو برون انداخت

ز نقش روی تو با هیچ کس نشان ندهد

رخ تو راز همه عالم آشکارا کرد

ز رخ نقاب برانداز و پس تماشا کن

به تیر غمزه چرا خسته می کنی دل ها؟

دلم، که در سر زلف تو شد، طمع دارد

اگر تن است و اگر جان، فدای توست همه

بساز با من مسکین، که ساز بزم توام

صدای صوت توام، گرچه زار می نالم

از آن خوش است چو نی ناله ام به گوش جهان

بهر چه می نگرم چون رخ تو می بینم

کمال حسن تو را چون نهایتی نبود

همای عشق عراقی چو بال باز کند