شراب شوق او در کام و نامش در زبان میری

جو از رخ پرده برگیرد به پیشش شادمان میری

بقای سرمدی یابی چو پیشش جان فشان میری

حقیقت مردن آن باشد که دور از دوستان میری

که از حسرت سرانگشت تعجب در دهان میری

تو نیز از عاشقی باید که اندر خون چنان میری

نیابی زندگی تا تو ز بهر این و آن میری

که چون دونان درین عالم ز بهر یک دو نان میری

ببین چون می زیی امروز، فردا آن چنان میری

و گر عشقی دگر داری ندانم تا چسان میری؟

و گر زنده به جانی تو، ضرورت جان کنان میری

و گر تو هم از آنان به مردن هم چنان میری