نمی دانم چه بد کردم، که نیکم زار می داری؟

ز درد من خبر داری، ازینم دیر می پرسی

دلم را خسته می داری ز تیر غم، روا باشد

چه آزاری ز من خود را؟ به آزاری نمی ارزم

مرا دشمن چه می داری؟ که نیکت دوست می دارم

مرا گویی: مشو غمگین، که غم خوارت شوم روزی

نهی بر جان من منت که: خواهم داشت تیمارت

دریغا! آنکه گه گاهی به دردم یاد می کردی

به دردی قانعم از تو، به دشنامی شدم راضی

درین هم یاریم ندهی، به دشنامی عزیزم کن

به هر رویی که بتوانم من از تو رو نگردانم

به تو هر کس که فخر آرد، نداری عاز ازو، دانم