سهل گفتی به ترک جان گفتن

جان فرهاد خسته شیرین است

دوست می دارمت به بانگ بلند

وصف حسن جمال خود خود گوی

تا به حدی است تنگی دهنت

گر نبودی کمر، میانت را

ز آرزوی لبت عراقی را