عاشقی دانی چه باشد؟ بی دل و جان زیستن

سوختن در هجر و خوش بودن به امید وصال

تا کی از هجران جانان ناله و زاری کنم؟

بس مرا از زندگانی، مرگ کو، تا جان دهم؟

ای ز جان خوشتر، بیا، تا بر تو افشانم روان

بر سر کویت چه خوش باشد به بوی وصل تو

از خودم دور افگنی، وانگاه گویی: خوش بزی

هان! عراقی، جان به جانان ده، گران جانی مکن