آب حیوان است، آن لب، یا شکر؟

نی خطا گفتم: کجا لذت دهد

کس نگوید نوش جان ها را نبات

لعل تو شکر توان گفت، ار بود

قوت جان است و حیات جاودان

ای به رشک از لعل تو آب حیات

وامق ار دیدی لب شیرین تو

نام تو تا بر زبان ما گذشت

از لب و دندان تو در حیرتم

تا دهانت شکرستان گشت و لب

من چرا سودایی لعلت شدم

گرد لعل تو همی گردد نبات

گرد بر گرد لب شیرین تو

لعل و گفتار تو با هم در خور است

طبع من شیرین شد از یاد لبت

لفظ شیرین عراقی چون لبت