سر به سر از لطف جانی ای پسر

میل دل ها جمله سوی روی توست

زان به چشم من درآیی هر زمان

از می حسن ار چه سرمستی، مکن

وعده ای می ده، اگر چه کج بود

بر لب خود بوسه زن، آنگه ببین

زان شدم خاک درت کز جام خود

از لطیفی می نماند کس به تو

گوش جان ها پر گهر در حضرتت

در دل و چشمم، ز حسن و لطف خویش

نیست در عالم عراقی را دمی