نیم چون یک نفس بی غم دلم خون خوار اولی تر

نیابد هر که دلداری، چو من زار و حزین اولی

دلی کز یار خود بویی نیابد تن دهد بر باد

وصال او نمی یابم، تن اندر هجر او دارم

چو درد او بود درمان، تن من ناتوان خوشتر

چو روزی من از وصلش همه تیمار و غم باشد

دلا، چون عاشق یاری، به درد او گرفتاری

هر آنچه آرزو داری برو از درگه او خواه

عراقی، در رخ خوبان جمال یار خود می بین