عشق تو قضای آسمانست

آسیب غم تو در زمانه

دستم نرسد همی به شادی

در زاویهای چین زلفت

این قاعده گر چنین بماند

با حسن تو در نوالهٔ چرخ

وز عافیتی چنین مروح

با آنکه نشان نمی توان داد

دل در غم انتظار خون شد

گفتم که به تحفه پیش وعده اش

دل گفت که بر در قبولش

بازار سپید کاری تو

کانجا سر سبز بی زر سرخ

زر بایدت انوری وگر نیست

بی مایه همی طلب کنی سود